Homotoksykologia rozróżnia..

Homotoksykologia (nauka, która traktuje wszystkie choroby, jako ściśle ukierunkowane procesy obronne przeciwko szkodliwym substancjom "homotoksynom") rozróżnia cztery rodzaje cellulitu:

1. Cellulit występujący u kobiet o mocnej budowie, u których kilogramy są „rozlokowane” w sposób jednolity. Przeważa tu element obrzękowy, występuje silne zatrzymywanie płynów w tkankach. Ten rodzaj cellulitu jest wynikiem spowolnionego metabolizmu, ma charakter rozproszony, obrzękowy, zwiotczeniowy, umiejscawia się najczęściej od strony wewnętrznej i po zewnętrznej stronie ud.

2. Cellulit występujący u kobiet wysokich, smukłych, naturalnie eleganckich i bez nadwagi. Cellulit i nadmierne otłuszczenie ciała lokują się u nich w dolnej części brzucha i górnych partiach bioder. Można u nich zauważyć tendencję do demineralizacji, przez co skóra bywa często sucha i cechuje się zaburzonym odżywianiem tkanek. W tkance łącznej utrzymuje się równowaga między włóknami kolagenu i elastyny. W tym typie cellulitu przeważa element włóknisto-grudkowy.

3. Cellulit występujący u kobiet o regularnej i atletycznej budowie ciała, dobrze umięśnionych. Nie są otyłe, tylko mocno zbudowane, masywne. U tych kobiet cellulit lokuje się po zewnętrznej stronie bioder („kabury pistoletów”). Zazwyczaj jest to twardy typ cellulitu, z niewielkim składnikiem łącznotkankowym i bez nadmiernego zatrzymywania płynów.

4. Cellulit spotykany u kobiet, u których występują również wady innego typu (zez, wady uzębienia, boczno-tylne skrzywienie kręgosłupa, itp.). Trudno określić typowe miejsca formowania się cellulitu. Skóra jest przesuszona, często tworzą się rozstępy. Główną przyczyną powstawania cellulitu u tych kobiet jest ewidentna niewydolność krążenia (w rodzinie zazwyczaj występuje skłonność do tworzenia się żylaków) oraz struktura tkanki łącznej, która ma tendencje do rozciągania się.